1. First he defined aequitas as a synthesis of justice and mercy: "Aequitas est iustitia dulcore misericordiae temperata" - aequitas is a principle for exceptional situations, but an everywhere pervading element of justice in canon law.

2. "
Aequitas vero est media inter rigorem et dispensationem sive misericordiam" - aequitas is not simply identified with misericordia but in the middle between rigorous application of canonical rules and a dispensation from strict application.

3. "
Aequitas est modus rationabilis, regens sententiam et rigorem, haec enim est aequitas, quam iudex, qui minister iuris est, semper debet habere pro oculis." Aequitas is a rational use of legal rules, and excludes all kinds of  arbitrary jurisprudence in the practice of ecclesiastical courts. "'Rigor iuris' without aequitas was for Hostiensis nothing but 'excessus iuris'."

Peter Landau, “‘Aequitas’ in the ‘Corpus iuris canonici’,” Syracuse Journal of International Law and Commerce (1994) 95-104